ข้อรำพึงจากพระวาจา
วันพฤหัสบดีที่ 15 พฤศจิกายน 2018 น.อัลเบิร์ต พระสังฆราชและนักปราชญ์
โดย พระอัครสังฆราชหลุยส์จำเนียร สันติสุขนิรันดร์

บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงฟิเลโมน  ฟม 1:7-20
     น้องรัก ความรักของท่านทำให้ข้าพเจ้ายินดีและได้รับกำลังใจอย่างมาก เพราะท่านนำความสงบสุขมาสู่ดวงใจของบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์
     เดชะพระคริสตเจ้า แม้ว่าข้าพเจ้ามีอำนาจจะสั่งท่านให้ทำสิ่งใดก็ได้ แต่ข้าพเจ้าก็เลือกที่จะขอร้องให้ท่านทำด้วยความรักมากกว่า ผู้ที่ขอร้องนี้คือข้าพเจ้า เปาโล ซึ่งเป็นคนชราและขณะนี้เป็นนักโทษเนื่องจากพระคริสตเยซูด้วย ข้าพเจ้าขอร้องท่านเพื่อบุตรคนหนึ่งของข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้าได้ให้กำเนิด ขณะที่ถูกจองจำคือโอเนสิมัส ในอดีต เขาไม่มีประโยชน์ใดต่อท่าน แต่ขณะนี้ เขามีประโยชน์ทั้งต่อท่านและต่อข้าพเจ้า ข้าพเจ้ากำลังส่งเขากลับไปหาท่าน นั่นคือข้าพเจ้าส่งดวงใจของข้าพเจ้าไปด้วย อันที่จริงแล้ว ข้าพเจ้าต้องการให้เขาอยู่กับข้าพเจ้าที่นี่ เขาจะได้รับใช้ข้าพเจ้าแทนท่านขณะที่ข้าพเจ้าถูกจองจำเพราะข่าวดี แต่ข้าพเจ้าไม่ต้องการทำสิ่งใดโดยท่านไม่เห็นชอบ เพื่อมิให้ท่านทำความดีเพราะถูกบังคับ แต่ทำด้วยความสมัครใจ ข้าพเจ้าคิดว่า เขาถูกพรากไปจากท่านระยะหนึ่ง เพื่อจะกลับมาอยู่กับท่านตลอดไป มิใช่ในฐานะทาส แต่ในฐานะที่ดีกว่ามาก คือเป็นน้องชายที่รัก ถ้าเขาเป็นที่รักอย่างยิ่งของข้าพเจ้า เขาจะต้องเป็นที่รักของท่านมากกว่าสักเท่าใดเล่า ทั้งในฐานะที่เป็นเพื่อนมนุษย์และในฐานะที่เป็นพี่น้องในองค์พระผู้เป็นเจ้า ถ้าท่านยังยอมรับว่าข้าพเจ้าเป็นมิตรกับท่าน ก็จงต้อนรับเขาเช่นเดียวกับที่ท่านจะต้อนรับข้าพเจ้า ถ้าเขาทำผิดต่อท่านเรื่องใด หรือเป็นหนี้ท่านเท่าใด ก็จงจดลงในบัญชีของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเขียนด้วยมือของข้าพเจ้าว่า ข้าพเจ้า เปาโล จะชดใช้ให้ทั้งหมด ข้าพเจ้าจะไม่พูดถึงหนี้สินอื่นที่ท่านเป็นหนี้ข้าพเจ้า ดีแล้ว น้องรัก หวังว่าท่านจะทำตามที่ข้าพเจ้าขอร้อง เพราะท่านศรัทธาต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดทำให้ดวงใจของข้าพเจ้าเป็นสุขสงบในพระคริสตเจ้าเถิด

ข้อรำพึงประจำ
วันพุธที่ 14 พฤศจิกายน 2018 สัปดาห์ที่ 32 เทศกาลธรรมดา
โดย พระอัครสังฆราชหลุยส์จำเนียร สันติสุขนิรันดร์

ความกตัญญูกตเวทีเวลาที่คนโรคเรือน 10 คนมาหาพระเยซูเจ้า
เพื่อขอความเมตตาจากพระองค์นั้นพวกเขาคงได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันหลายปีดีดัก ได้แบ่งปันความทุกข์มากกว่าความสุขให้แก่กันและกันว่า ในชีวิตนี้หมดหวังแล้วไม่มีอะไรเหลืออีกเลย ดังนั้นอยู่หรือไม่อยู่ก็มีคุณค่าเท่ากัน  แต่ในวันนี้พวกเขาช่างโชคดีจริงๆเพราะได้พบองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว
และพระองค์ก็เมตตาสงสารรักษาเขาให้หายกันทุกคน

เมื่อหายแล้วมีคนเดียวที่วกกลับมาหาพระเยซูเจ้าขอบคุณสำหรับพระพรของการรักษา พระเยซูเจ้าเอง ได้รักษาเขา ไม่ใช่เพียงแต่โรคเรื้อนฝ่ายกายเท่านั้นแต่ยังรักษาโรคเรื้อนฝ่ายจิตใจของเขาอีกด้วย ความกตัญญูกตเวทีเป็นคุณสมบัติพิเศษของ

คริสตชนที่ดีเพราะทุกวันเราได้รับพระพรมากมายล้นเหลือ และไม่มีใครสามารถที่จะช่วยเราได้มากเท่ากับพระเจ้า.
เรา ท่าน จงใช้เวลาก่อนนอนทุกวัน ขอบพระคุณพระเจ้าหรือเปล่าครับ

ข้อรำพึงเรื่อง
"ความกตัญญูกตเวที"
2018-11-14